vrijdag 5 december 2003

De vrouw die zij ooit is geweest



Voor elk gemoed kleurt zij een glimlach
en toont zij rozen waar er doornen zijn
en van de pijn alleen het helen
zo kleedt zij zich in ballingschap

want vroeger viel zij van de trap
en stootte zij zich tegen deuren
maar door het grijs heen zag zij kleuren
en achter wolken steeds de zon

men weet niet hoe het echt begon
maar minzaam groet zij de verpleger
en oude schimmen uit haar geest
die zij herinnert of verzon

nog steeds acteert zij heel integer
de vrouw die zij ooit is geweest.


© bert deben  
Semarang, Indonesia, 05 december 2003.


 
 

14 opmerkingen:

  1. een prachtig gedicht Bert
    geweld kan diepe wonden slaan...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. schrijnend en waardig
    en gewoon zeer mooi

    BeantwoordenVerwijderen
  3. het sluit mooi aan bij mijn klaagzang....

    die eenvoud spreekt me aan....

    x

    niet als Corrie hoop ik....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Schrijnend en waardig en heel beeldend. Dank.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Prachtig stuk, een mooi eerbetoon aan de mensen die een enorm lijden te verwerken hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wondermooi ...met de juiste toon,dank je

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Nog precies zo als destijds. Alleen moest ik nu aan een demente tante denken die met de kerkbode onder haar arm, de mensen minzaam vroeg hoe het er nu mee ging. En de mensen antwoordden steevast, goed, dank u zuster. Zij was ooit wijkverpleegster in een dorp in Zeeuws Vlaanderen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooi hoe het gedicht dan toch ook weer een andere kleur krijgt door jouw herinnering - zelf lees ik het dan nu ook even met andere ogen dan toen ik het schreef (toen nog met een heel specifieke gebeurtenis als aanleiding ...)

      Verwijderen
  8. Een prachtig gedicht.

    Simone

    BeantwoordenVerwijderen