vrijdag 27 februari 2004

Diepe slaap / In het licht (gedichten voor moeder)


I.
 
Diepe slaap, toestand ongewijzigd
buiten sneeuwt het, valt de koude als
een deken op de aarde, alles wit, ik zie
de sneeuw, maar niet meer wat er
onder zit – de stilte, kleurloos in
gedachten, alleen maar wachten
hopend dat de bel niet gaat, de telefoon
ik ben jouw zoon, maar reeds verweesd
 
de kansen dat je nog geneest zijn
bitter klein, hoe intensief de zorgen ook
gebroken twijgje in de winter van het leven
te lang vast aan een moederstam, ik kreeg
niet eens de kans om nog te zeggen wat
ik zo lang voor mezelf bewaarde
 
donderdag 26 februari, buiten sneeuwt het
als een deken valt de koude op de aarde.
 
 
© bert deben
Antwerpen, donderdag 26 februari 2004,
voor moeke, in sub-coma n.a.v. een dubbele longontsteking.

II.
 
Het sneeuwt nog steeds
geen tranen zijn het, maar kristallen
ze blijven op de aarde vallen
of hier als woorden op papier
 
de deur nog altijd een kier
je lichaam slechts verpakt in linnen
zo kijk je reeds de hemel binnen
je geest nu halfweg daar en halfweg hier
 
ik weiger uit verdriet te wenen
het zat altijd in onze genen
een soort van vreemde koppigheid
zo raken wij onszelf nooit kwijt
 
tenzij ik mij in een gedicht
en jij jezelf daar deels nu in het licht.
 
 
© bert deben
Antwerpen, vrijdag 27 februari 2004,
voor moeke, die op die dag volledig in coma ging († 23 maart 2004).  


bijhorend: In memoriam moeder  

 

24 opmerkingen:

  1. Bert, je drukt zoveel meer uit dan het verhaal. Mooi om te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooie woorden voor wat nu alleen nog herinnering is. Maar zo blijft de herinnering een eigen leven leven, en daarmee diegeen met wie zij is verbonden...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vandaag nog eens terug gelezen, nog steeds onder de indruk. Dit raakt me echt. Geweldig omschreven ...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Taal maakt ons mensen bijzonder...doet ons boven de natuur uitstijgen....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zo is zij van mij heengegaan alleen met haar en mezelf,dank

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Prachtig, ontroerend en ook herkenbaar.

    Simone

    BeantwoordenVerwijderen
  7. ❤️❤️❤️


    Assyke❤️

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mooi Bert, denk nog vaak aan haar, ons lieve moeke...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik denk nog enorm veel aan ons moeke...ik mis ze ♥️ ❤️

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat heb je dat prachtig geschreven Bert! ❤️

    BeantwoordenVerwijderen
  11. intens mooi weergegeven ♥

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Zo liefdevol prachtig geschreven

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hierbij werd ik heel stil en liet je woorden raken...

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Zo prachtig geschreven Bert .. al slikkend ‘de tranen de vrije loop laten ‘nu voel ik mij bij dit lezen zo teer. ..,
    Het gemis blijft bij het terug te beleven hoe lang het ook geleden is ❤️
    Dankjewel Bert ‘ is hier zo herkenbaar …

    BeantwoordenVerwijderen